Aneta Wybieralska jest autorką książkowej serii „TAJNE BLIZNY: O CZYM MILCZĘ OD LAT” w której skład obecnie wchodzą dwa tomy: Officum i Genesis.
Za pomocą Agnieszki – bohaterki książek, autorka odsłania przed nami różne szczegóły i sekrety, z pracy kobiety w służbach specjalnych.
Nie zabrakło tu krytyki
Autorka, za pośrednictwem swoim książek wbija przysłowiowe szpile w służby specjalne. Książki nie stronią od kąśliwy komentarzy i ciętego humoru, a jednocześnie dobitnie pokazuje jak trudna, czy wręcz niewdzięczna może być praca kobiety, w służbach zdominowanych przez płeć męską, często jeszcze o staromodnych poglądach i podejściu do życia.
Będą stereotypowe poglądy, będzie zazdrość i zawiść, nietolerancja i ogólnie dramy to tu ci nie brak!
Patrząc wstecz na swoją służbę w jednej z formacji resortu spraw wewnętrznych, Agnieszka nie ma wątpliwości, że gdyby wiedziała, jak ojczyzna podziękuje jej za te wszystkie trudne lata, zapewne wybrałaby inny zawód. Swoją decyzję podjęła zaraz po studiach i bardzo szybko przekonała się, że praca w służbach specjalnych wygląda zupełnie inaczej, niż sobie to wyobrażała. Zwłaszcza, kiedy jest się kobietą… Za czasów ustroju słusznie minionego pomijana przy podwyżkach, premiach, awansach na wyższe stopnie, w najlepszym razie traktowana jak wyrobnica lub maskotka łagodząca obyczaje, w najgorszym – narażona na molestowanie i mobbing. Potem nastąpiły demokratyczne zmiany, surowe komisje weryfikacyjne, a także nowe formacje. I było już tylko… po staremu.
Do Mroza to jeszcze trochę
Ogólnie tematyka jest świetna, tutaj Anetę Wybierlaską trzeba za to pochwalić. Gorzej, jeśli chodzi o warsztat i sam poziom książki. Tutaj mamy taki miszmasz: raz trzymamy się głównego wątku i ciśniemy cały czas te służby specjalne, a za chwilę gadamy o życiu osobistym i w sumie to mało kogo to interesuje, a książka przez to się tylko rozwadnia. Ogólnie jakby wywalić połowę treści z tej książki, to byłoby super. Bo byłaby konkretna historia, z dobrym tempem i wyraźnie narysowaną historią. Tak to, człowiek trochę się gubi, o czym dokładnie ta książka ma być.
Jakby to porządnie przeredagować, jakby jakiś redaktor usiadł do tego i powiedział „Aneta! Połowa treści idzie do kosza, a to, co zostanie, szlifujemy do perfekcji” to mogłaby wyjść ciekawa książka.
Jednak tak się nie stało, w efekcie czego mamy dwa duże tomy, bo pierwszy ma 408 stron a drugi 568! No a można by było to odchudzić i zrobić dwa po 300 ~ stron albo jeden większy.
Kiedy w 1984 roku Agnieszka rozpoczyna swoją pierwszą pracę w jednej z formacji resortu spraw wewnętrznych, nie wie jeszcze, że właśnie wchodzi w paszczę lwa. Jako młoda, niedoświadczona zawodowo kobieta traktowana jest w najlepszym wypadku protekcjonalnie, w najgorszym – pogardliwie. Codziennie musi zmagać się ze stereotypami i tajemnicami, udowadniając, że zlecone zadania potrafi wykonywać równie dobrze, jak jej koledzy. Mizoginia, zazdrość, nietolerancja i mobbing – oto służbowa codzienność Agnieszki.
Oddana swojej pracy, uparcie walczy o równe traktowanie, jednak coraz częściej pojawia się w jej głowie myśl, że wcale nie ma ochoty być jak Syzyf… Nabyte tajne blizny Agnieszki jątrzą się do emerytury. Rozgoryczona i pełna żalu, po wielu latach wciąż ma poczucie, że została zepchnięta na margines społeczny, ukarana moralnie i finansowo. Nieustannie nurtuje ją pytanie: dlaczego?
Jestem tym trochę zawiedziony
Patrząc po opisach na okładce, spodziewałem się, że przeczytam te dwa tomy i będę miał tyle treści, że jakiś fajny podcast wam z tego nagram, albo jakieś większe omówienie zrobię, a skończyło się na tym, że dwa tomy wcisnąłem do jednego tekstu na pustkowia.pl.
Naprawdę chciałem polubić te książki, bo tematyka jest naprawdę świetna i z przyjemnością bym o czymś takim czytał, ale jak już usiadłem do czytania, to się z tymi książkami troszkę męczyłem, dlatego mimo ciekawego tematu to ciężko mi jest je wam polecić.